Bu ülkenin en büyük sorunu ya da sorunlarından bir tanesi, ama en önemlisi “ahlaksızlık!”
Evet, ahlaksızlık…
Mübarek Ramazan günü, tadınızı kaçırmak, canınızı sıkmak istemem, ama yaşadığım bir olayı size aktarmak istiyorum…
Çünkü, beni tadımı kaçıran, benim canımı sıkan, benim kimyamı bozan iki olayı paylaşmak istiyorum…
Önceki gün, evden çıktım, her zaman olduğu gibi tramvaya bindim, boş koltuklardan birisine oturdum…
Boş koltuklar da olmasına rağmen, bazı yolcular ayakta seyahat etmeyi tercih ediyorlardı…
Ayakta seyahat edenlerden biri kız, biri erkek iki arkadaş, siz bakmayın “arkadaş” dediğime, lafın gelişi öyle diyorum, çünkü hareketleri fütursuzca ve normal bir arkadaşlık değil!
Yaşları da 18-19 civarında…
Öğrenci mi?
Bilmiyorum…
Tamirci çırağı mı?
Onu da bilmiyorum…
Aslında öğrenci ya da tamirci çırağı olup olmaması önemli değil, önemli olan toplu taşıma aracında, hem de mübarek bir günde fütursuzca, insanlara aldırış etmeden sergiledikleri vurdumduymazlık…
Bir metre ilerimdeler ve Kırkpınar Pehlivanları gibi birbirlerine çektikleri el enseler, bacaklara dalmalar, kasnaklar, iç kazıklar aklınıza ne gelirse artık!
Ben bir erkek olarak utandım…
Bir ara “şunlara dalayım, hadlerini bildireyim” diye kendimi öyle gaza getirdim ki, Allah bir sabır verdi ve oturduğum koltuktan kalktım ve önümdeki ilk durakta da tramvaydan kendimi dışarı attım…
Normalde, fukara sümüğü gibi duvara yapıştıracağım tipler, ama ‘olay farklı yerlere gider’ diye, yutkundum açıkçası…
Bu gençler geleceğimiz, öyle mi?
Bu ülke gençlere emanet öyle mi?
Bu gençlerin elleri işte, gözleri oynaşta!
Çok üzüldüm, onun için de yazma gereği hissettim.
SU MESELESİ!
Muadili olmayan, daha doğrusu alternatifi olmayan ve bütün canlıların yaşaması için vazgeçilmez olan, daha doğrusu vazgeçilemeyen suyumuzu ne kadar sahipleniyoruz?
“Su” demek, “hayat” demektir…
Ki, öyleyse suyumuza ne kadar değer veriyor, ne kadar tasarruf ediyoruz veya tam tersi suyu ne kadar hoyratça ve acımasızca tüketiyoruz?
Ülkemizde son zamanlarda kuraklık, küresel iklim değişikliği, buna bağlı olarak yağışsız geçen mevsimler dolayısıyla, dünyada petrol değil, ama su savaşlarının kapıda olduğunun altını çizmekte yarar var…
Sadece evimizde değil, sokaklardaki tatlı su çeşmelerinde de tasarruf sağlamak, suyun kadir kıymetini bilmeliyiz…
Eskiden 3-5 metreden çıkan su, şimdi 300-400 metreden zor çıkıyor ve hoyratça kullandığımız müddetçe de daha da zorlaşacaktır…
Bu su meselesine niye mi takıldım?
Bir arkadaşla havadan sudan konuşurken, laf lafı açtı, meseleyi kuraklığa, yağmayan yağmura bağladı ve “biz millet olarak olmayız” dedi…
Akıllı telefonunu çıkardı ve bana bir fotoğraf gösterdi ve anlatmaya devam etti…
Fotoğrafını gösterdiği vatandaşın elindeki damacanaları tatlı su çeşmesinden doldurup, evinin önündeki arabasını yıkadığını söyledi!
Arkadaş anlattıkça, burnumun direği sızladı…
Bu nasıl bir aymazlık, bu nasıl bir ahlaksızlık, bu nasıl bir vicdansızlıktır ki, insanların içme suyuyla arabasını yıkıyor!
Akıl alacak gibi değil…
Neymiş efendim; tatlı su arabada leke bırakmıyormuş!
Şimdi bu tipleri sever misin, sabaha mı bırakırsın?
Konya Büyükşehir Belediyesi, Başkanı, Koski müdürü kırk dereden su getirmenin, insanları susuz bırakmamanın çabasını verirken, bazı dürzüler de içme suyla atını arabasını yıkıyor!
Böylelerine ne diyeceksiniz?
Allah’a havale etmekte ve uyarmaktan başka.
