Bazen bir bayram gelir de, bayramın anlamı ortada yoktur.
Marşlar çalar, bayraklar asılır, birkaç resmi konuşmayla geçer gider gün.
Ama o günün ruhu, sessizce bir kenarda oturur, konuşmaz.
19 Mayıs da artık öyle bir gün haline geldi sanki.
Atatürk’ün gençliğe armağan ettiği o kutlu gün, bugün belki de en çok gençlikten uzakta duruyor.
O büyük lider, Samsun'a ayak bastığında bir milletin kaderini sırtlandı.
Ama gözünü hep geleceğe dikti. Henüz doğmamış bir nesle, bugüne, yani bugünlerin gençliğine.
“Bütün ümidim gençliktedir” dedi, çünkü gençliğin gücüne inanmıştı.
O gün 19 Mayıs’ı sadece kurtuluşun değil, gençliğin ve geleceğin bayramı yaptı.
Ama sormak gerekiyor artık: O gençlik hâlâ burada mı?
Bir ekranın karşısında saatler geçiren, tarihini bilmeyen, bilse bile umursamayan, özgürlüğü tüketmek sanan, vatanı sadece coğrafya zanneden bir gençlikten mi söz ediyoruz?
Atamız bu günü bize armağan ederken, bugünkü gençliği görseydi… Sahi, üzülmez miydi?
Kuşkusuz her neslin kendi sınavı vardır. Bizim sınavımız, bilgiyle değil, dikkatle…Değerle değil, gösterişle… Sorgulamayla değil, tüketmeyle yarışıyor. Ve en kötüsü; umursamıyoruz. Bize bırakılan bu büyük mirası, bir gelenekmiş gibi değil, bir yükmüş gibi taşıyoruz.
19 Mayıs, bir bayramdan çok daha fazlasıydı. O bir başlangıçtı, bir ayağa kalkıştı, bir ruhun can buluşuydu. Şimdi o ruh nerde? Sahi, biz o kutlu emaneti nereye bıraktık?
Sadece bugünü değil, her günü mücadeleyle geçirmiş bir liderin, yalnızca bir milletin değil, tüm gençliğin ışığı olmak isteyen bir idealistin bize olan güveni, hangi sözde, hangi davranışta yaşıyor?
Atatürk’ün gözlerinin içine bakacak cesaretimiz var mı?
“Emanetine sahip çıkıyoruz Atam” diyebilecek vicdani gücümüz kaldı mı?
Ey genç kardeşim, şimdi sana bir çift sözüm var:
Cesur ol.
Çünkü sana güvenen biri vardı.
Oku. Anla. Sorgula. Yorumla.
Çünkü sen düşünmezsen, başkaları senin yerine düşünür.
Tarihini öğren. Çünkü tarihini bilmeyen, geleceğini kaybeder.
Bayrakla sadece poz verme; onu neden taşıdığını bilerek kaldır omuzlarına.
Ve unutma:
Bir milletin umudu olmak için kahraman olman gerekmez.
Yeter ki yüreğinde vatan olsun, aklında fikir, gözünde ışık…
Çünkü gerçek kurtuluş, içimizde başlar.
