Recep Uçar Jevtoviç’in yokluğunda Bjorla’ya şans verirken, Enis Bardhi’yi kulübeye, Pedrinho’yu da onun yerine sahaya sürdü…
Kocaeli takımı hızlı trenle, ama eksik bir kadroyla geldi…
Konuk takım, ligdeki ilk galibiyetini Eyüpspor’u mağlup ederek kazandı…
İkinci galibiyetlerini de bizden aldılar…
Puanları 8 oldu.
xxx
Konyaspor ise maçtan önce11 puanla ve bir maç eksiğiyle 8. Sırada yer alıyordu…
Gelelim ilk 45’e…
Konuk takım oyuna çok sert başladı…
Onu baştan söylemekte yarar var…
“Konyaspor’un oyununu etkilemedi” dersek yalan olur…
Ama bir de gerçek vardı…
Pedrinho, Melih ve Bjorlo’nun bir arada oynadığı oyunda pas oyunu oynayabilmek pek olası değildi…
Kocaelispor maçının ilk yarısında Ndao, Muleka ve Andzouna’da formsuz ve bilindik standartlarının çok gerisinde kaldılar…
O nedenle yaratıcılıklarını tehdit olarak kullanamadılar…
Daha kötüsü oyun tek düze olmaktan öteye gidemeyince Konyaspor’un gol umudu Umut Nayır’da değersizleşiyor, gol vuruşları yapamıyor…
Maçın ilk 45’inde böyle geçti…
İkinci yarıda adam gibi bir orta gelince Umut üzerine düşeni yaptı…
Ndao’nun, Muleka’nın ve Andzouna’nın etkisiz oyunları Kocaeli takımını cesaretlendirdi ve Konyaspor kalesini tehdit ettiler…
Özellikle sağ önde oynayan Agyei’nin kenardan taşıdığı topları arkadaşlarıyla buluşturması, Konyaspor savunmasının da bu oyuncuya tedbir alamaması konuk takımı öne geçirdi…
İkinci 45’de bir kıpırdanmadan söz edilebilir…
Bardhi’nin oyuna girmesi ile birlikte Konyaspor biraz da olsa oyunu tutan taraf oldu…
Yeşil-beyazlılar, bu yarıda kısa bir süre olsa da baskılı bir oyun ortaya koydular ve penaltı kazandılar…
Ve fakat biz içimizden geçirirken 2-1’i şans Kocaeli takımına güldü…
63’de Keita nefis vurdu ve Kocaelispor’u öne geçirdi…
Ardından sahneye yine Tayfur çıktı ve farkı 2’ye taşıdı…
Kocaelililer atarken, bizimkiler bakıyorlardı!
Kenardaki Recep Uçar’da dahil…
Tamam futbol oyununda sistemi belirleyen en önemli unsur oyunculardır...
Oyuncuların özellikleri, yetenekleri, sezgileri ve çaplarıdır...
Dolayısıyla doğru hamle, eldeki oyuncuların potansiyellerine göre bir oyun düzeni belirlemek...
Ona göre bir plan yapmak ve bu planın geliştirilmesi için kafa yormak...
Soruyorum; Recep Uçar maçı çevirmek için ne gibi bir plan yaptı?
Kimse kusura bakmasın, bu maç Recep Uçar’a yazar…
Yaptığı ve yap(a)madığı hamlelerle!
Neresinden bakarsanız kötü bir skor var ortada...
Kabul edelim ki, kriz bunun adı...
Konyaspor bu krizi atlatır mı?
Hem de çok rahat…
Eğer yarınlara güven içinde bakabilmek istiyorsa bu camia, panik içerisinde yeni yanlışlar yapma gafletine düşmemeli...
Özellikle sosyal medyada...
Taraftarların eleştirme gibi, yer yüzünden gök yüzüne kadar olan bir hakları var...
Eyvallah...
Ancak, yıkan, yakan, gökte alıp yerde savuran olma durumu, yukarıda da söylediğim gibi, Konyaspor camiasına büyük yaralar açar...
Altını çizerek söylüyorum; mevcut oyuncu gurubunu yok sayma yanlışına düşülmemeli...
Özetlersem; Kocaelispor yenilgisi bir hayal kırıklığı mıydı?
Evet…
Sürpriz miydi?
Kesinlikle…
Konyaspor için beklenen bir durum değildi…
Anladım ki, Milli maç dönüşleri Konyaspor tövbe billah yaramıyor…
Alanyaspor’dan sonra Kocaelispor’a da mağlup olduk…
Net bir şey söylemek gerekirse, temsilcimiz Alanyaspor maçında olduğu gibi, Kocaelispor maçında da “deve” gibiydi!
Doğru bir tarafı yoktu...
Kulübede dahil…
Diyeceksiniz ki, “sonuçta bu bir futbol...”
Mutlaka kazananı ve kaybedeni olacak...
Eyvallah...
Ama, niye kaybeden biz olalım?
Hem de evimizde.
